"You Only Brazil Once"

Ons leven in Brazilië is nu een dikke twee maanden op weg en de dingen die eens nieuw en vreemd leken, worden al steeds normaler. Zo gaan we er al lang niet meer van uit dat iets of iemand hier op tijd komt en maken ons er allang niet meer druk over. Ook kijken we niet meer op van de niets verhullende hipster onderbroeken die hier voor korte boeken door kunnen of de elektriciteit kabels de soms slechts 1 meter boven de stoep bungelen. Ook staken we ons gesprekken op straat al niet meer als een van de testosteronbommen wat zich hier ‘man’ noemt weer uit het raam loopt te schreeuwen. Kortom, de inburgering is in volle gang…

Ondanks steeds meer dingen normaal worden, is het leven hier Brazilië gelukkig verre van saai. Tussen de dagelijkse bezigheden door van stagelopen, sporten, chillen en feesten met onze nieuwe vrienden is er gelukkig ook tijd om het land te verkennen.

Eén van de ’32 dingen die je niet mag missen’ lijst van de Rough Guide kon weer worden doorgestreept toen we in een busje met 14 andere uitwisselingsstudenten richting Ouro Preto vertrokken. Ouro Preto is de voormalige hoofdstad van Brazilië en kende in haar glorie dagen tijdens het koloniale regiem van Portugal zo’n 100.000 inwoners, terwijl de teller in New York toen nog niet verder was dan 20.000. Ouro Preto betekend ‘zwart goud’ wat slaat op het zwarte goud wat ooit rijkelijk in de aarde zat. Doordat het stadje weinig is veranderen sinds de Portugezen eruit vertrokken, doet het erg Europeaans aan. Hoe erg Ouro Preto op Europa leek zou onze gids heel graag duidelijk maken. Hij droeg een gids over Rome (!) bij zich, om deze vervolgens bij elke kerk/ plein open te slaan en te laten zien hoeveel het op een kerk/plein in Rome leek. Voor de rest was het een leuke, goedlachse gids en was een erg leuke trip!

Na iets meer dan vijf weken aaneengesloten stage gelopen te hebben, werd het wel weer eens tijd om er lekker tussenuit te gaan. Samen met Rachel en Silvia hadden we onze zinnen gezet op Ilhla Grande. Een echt bounty eiland voor de kust van de staat Rio de Janeiro, met een oppervlakte van bijna 200 m2. Het eiland heeft vele stranden, groene bergtoppen en watervallen, dus dat leek ons wel wat. Het eiland kent een rijke historie; het werd gebruikt als een leprozerie en als een gevangeniseiland voor de meest gevaarlijke gevangen van Brazilië, tegenwoordig is het een erg populaire vakantiebestemming. Op het eiland zijn geen auto´s toegestaan en er zijn dus ook geen wegen op het eiland, alleen een heleboel wandelpaden. Te voet en per boot zijn daarom de beste manieren om het eiland te verkennen, daar hebben we dan ook veel gebruik van gemaakt.

Onze dagbesteding bestond voornamelijk uit ’s ochtends lekker uitslapen, daarna heerlijk ontbijten in onze Pousada. Vervolgens bikini en wandelschoenen aan om één van de vele wandelroutes te belopen. De wandelroutes die we gelopen hebben waren nog best zwaar omdat een groot gedeelte bergop was en 10 kilometer is dan nog best ver. Aan het eind van de wandelpaden waren altijd de meest mooie stranden te vinden, alsof je in het Paradijs was beland. Na een dagje heerlijk op het strand gelegen te hebben keerden we terug met de taxiboot naar onze Pousada, waar we ons gingen klaarmaken voor het diner. We hebben de meest fantastische dingen gegeten: verse ravioli, verse vis en biefstukken van de barbecue en heerlijke crêpes, met altijd een prachtig uitzicht over de Atlantische Oceaan. Voor het slapengaan moest er natuurlijk nog even een Caipirinha genuttigd worden op het strand.

Op zaterdag, de laatste hele dag op het eiland, hebben we een boottocht gemaakt. We hadden gelukkig een boottocht gevonden waarbij je niet met tientallen mensen op een schip wordt gepropt om bij elk strand gedropt te worden en precies 50 minuten later weer wordt opgepikt. We zaten met ongeveer 20 mensen op de boot, die ons naar 3 prachtige stranden voer. Deze stranden zijn onbereikbaar te voet en tijdens de stops konden we snorkelen en kajakken. Aan de innerlijke mens werd ook gedacht, de kok maakte de beste lunch ever met heerlijk kip met groenten en rijst.

De 5 dagen die we er zijn geweest, zijn voorbij gevlogen. Het weer was geweldig en de sfeer was opperbest, we hebben leuke mensen ontmoet en prachtig natuurschoon bewonderd. Heerlijk uitgerust zijn we dan ook weer aan onze stage begonnen, met in het vooruitzicht: Pantanal, het grootste draslandgebied ter wereld #YOBO.

We houden jullie op de hoogte!

Liefs uit Brazilië,

Hannah en Robbin