'Where music and passion were always the fashion'

Woensdag ochtend vertrokken, bepakt met broodjes kaas (alles om geen gefrituurde deeghapjes meer te hoeven eten), in de bus naar Rio de Janeiro met op het programma: Carnaval! Natuurlijk waren we erg verheugd om naar Rio te gaan, we zouden immers het meest beroemde carnaval ter wereld gaan meemaken. Maar door de vele (lees véle) waarschuwingen van ongeveer elke Braziliaan die we vertelde dat we carnaval in Rio zouden gaan vieren, waren toch wel een beetje zenuwachtig geworden. De reis verliep voorspoedig en we waren er zelfs in geslaagd om in één keer in de goede stadsbus te stappen.

Omdat carnaval in Rio de drukste tijd van het jaar is, vonden we onszelf super verstandig toen we begin december(!) al opzoek gingen naar een slaapplaats voor tijdens dit festijn. Snel ontdekte we dat heel backpackend Zuid-Amerika ons al voor was geweest en waren we aangewezen op het afvoerputje der hostels: een negen persoons gemengde kamer in het ‘Copacabana 4U’ hostel. Ondanks we ons op het ergste hadden voorbereid, deed dit hostel daar nog een schepje boven op. Wat we aantroffen was een kelder kamer zonder ramen, waar 3 stapelbedden van 3 hoog, na waarschijnlijk veel passen en meten, in stonnden. Snel stalde we onze spullen, deden alles wat iets van waarde had (zelfs onze nikies), achter slot en grendel en gingen de Copacabana verkennen.

De Copacabana is het beroemdste strand ter wereld, waar in 1978 door Barry Manilow al vol lof over gezongen werd met leuzen als ‘where music and passion were always the fashion’. Waarschijnlijk was dit erg waar toen dit lied gemaakt werd, maar daar is anno 2015 nog weinig van over. De Copacabanna is tegenwoordig het Scheveningen van Brazilië en volgebouw met dure en luxueuze hotels waar Russen en Amerikanen zich te goed doen aan ‘local seafood’ van €100 per portie. De Copacabana hebben we dus snel weer vaarwel gezegd, en zijn de rest van Rio gaan verkennen.

Na een verschrikkelijke eerste nacht, besloten we om een bezoekje te brengen aan de Pão de Açúcar (Suikerbroodberg). Op deze 396 meter hoge bergtop heb je een fantastisch uitzicht over Rio de Janeiro. Aan de voet van de berg ligt een mooi intiem strandje; Paira Vermalha. Hier vind je bijna geen toeristen en je kunt er heerlijk zwemmen omdat het ligt aan een baai die beschut is tegen de Atlantische golven. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten en bier gedronken in een gezellig cafeetje dichtbij de Copacabana die was ontsnapt aan het massatoerisme.

Een bezoek aan Rio is niet compleet zonder een bezoekje aan de Corovado, het beroemdste symbool van de stad. Het beeld is 30 meter hoog en weegt duizend ton, het had in 1922 op zijn plek moeten staan ter ere van de eeuwigviering van de Braziliaanse onafhankelijkheid. Maar werd uiteindelijk pas in 1931 voltooid, wat heel typerend is voor de Braziliaanse cultuur. Het uitzicht vanaf de Corovado was adembenemend, alleen waren er zoveel toeristen dat het moeilijk was om er van te kunnen genieten.

In het hostel hadden we drie jongens uit Chili ontmoet, we besloten om ons bij hun aan te sluiten voordat we het Carnaval geweld indoken. Dit bleek een goede keuze. Typerend voor Braziliaans carnaval zijn de zogenoemde Bloco’s. Dit zijn grote straatfeesten die worden georganiseerd door sambascholen die geen plek hebben in de sambódromo (de bekende parade) en bestaat uit een fanfare, dansers en zangers die worden rondgereden op een bus. Deze bloco’s trekken door de straten in de gehele stad. Wij hebben de bloco in Ipanema bezocht, dit is één van de grootsten van de stad. De gepassioneerde en energieke sfeer die er heerst tijdens zo’n bloco is moeilijk in woorden te omschrijven, zoveel mensen die allemaal tegelijk zoveel vreugde, liefde en saamhorigheid met elkaar delen. Waarschijnlijk is het te vergelijken met het moment waarop Nederland het WK voetbal wint, maar gezien de kans dat dat gebeurt erg gering is, kan je beter meteen beginnen te sparen.

Op zaterdag stond de volgende carnaval festiviteit op het programma: de Sambódromo, beter bekend als dé parade van het carnaval. Nog nagenietende van bloco gingen we, ook dit keer vergezeld door onze Chileense vrienden, naar de parade toe. Net toen we dachten dat niks de bloco kon overtreffen, stelde het carnaval ons niet teleur. Tijdens de 8 uur(!) durende parade hebben we aan één stuk door gedanst en gezongen, en terwijl we dachten dat 8 uur misschien wat lang zou zijn, was dit voorbij voordat we met onze ogen konden knipperen. Alcohol was niet nodig om het feestje gaande te houden, de parade zelf was de sterkste borrel van de avond!

In de vroege ochtend uurtjes kropen we glunderend ons bed in, om een uur later de wekker alweer af te horen gaan.

Na 4 dagen dansen, struinen, lachen, zingen en erg veel zweten in Rio kunnen we met 100% zekerheid stellen dat in de rest van deze geweldige stad music and passion nog altijd de fashion zijn. We zijn nog nooit in een stad in geweest die zo charismatisch is, alleen al het rondlopen door deze stad bracht een soort kinderlijke energie in ons naar boven. Ondanks de enorme mensenmassa hebben we ons gelukkig nooit onveilig gevoeld. Op de laatste dag hebben we dan ook besloten om terug te keren naar Rio in de Braziliaanse winter, zodat we nog geen afscheid hoefde te nemen van deze vakantieliefde.
De volgende stop op de planning was oorspronkelijk São Paulo, maar toen we in nieuwsberichten lazen dat de watercrisis in deze stad zo hoog was opgelopen dat er slechts 2 dagen per week kraanwater is, hebben we de trip gecanceld. Leven in een warme stad van 22 miljoen inwoners waar er wel carnaval is en geen stromend water en strand, leek ons geen succesvolle combinatie.

Na het uitvoerig doorbladeren van de Rough Guide kwamen we op zondagavond terecht in Paraty. Paraty ligt aan de Costa Verde en werd in 1650 gesticht en het centrum is, sinds zijn hoogtijdagen als tussenstation voor de handel in goud tussen Brazilië en Portugal in de 18de eeuw, nog nauwelijks veranderd. De stad is door Unesco bestempeld als belangrijkste voorbeeld van de Portugese koloniale architectuur en is inmiddels nationaal monument. Zoals de naam al verklapt is dit de ‘Costa del sol’ van Brazilie, het staat bekend om haar mooie kustlijn en vele watervallen. Hierdoor is het een geliefde vakantiebestemming voor Brazilianen en toeristen. Hoe geliefd het précies was werd duidelijk op het busstation in Rio. Toen we rond 10 uur ‘s ochtends daar aan kwamen hadden we er op gerekend dat een buskaartje bemachtigen geen probleem zou zijn, er reed immers elk uur een bus. Helaas bleken deze allemaal vol te zitten tot 9 uur ‘s avonds en moesten we nog 11 uur tijd zien te doden.

Gelukkig bood het mooie hotel in Paraty met onze 2 persoons(!) kamer een goede troost toen we uiteindelijk waren gearriveerd. Een dorp mooier dan deze krijg je waarschijnlijk niet in Brazilië. Ondanks dat af en toe regende hebben we ons behoorlijk goed vermaakt bij de watervallen e in het stadje. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten in zweervolle restaurantjes.
Nu onze vakantie erop zit, gaan we dinsdag toch echt beginnen aan ons stage avontuur. Een stap dichterbij burgerlijkheid en we gaan het dagelijkse Braziliaanse leven leren kennen. We houden jullie op de hoogte!

Liefs uit Brazilië,
Hannah en Robbin